နွင္းေတြေ၀ေနတဲ့ ခုလို ေဆာင္းမနက္မွာ သူငယ္ခ်င္း ေရႊမီးနဲ႕ အတူ ခရီးတစ္ခု သြားဖို႕ အိပ္ရာမထခ်င္တဲ့
ရက္ေလးကို သတိရလိုက္တာ ။ကားက မနက္ ၄ နာရီေက်ာ္ ထြက္မွာကို က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ “နင္အရင္ထ ငါအရင္ထ” နဲ႕ အပ်င္းျပိဳင္ေနၾကတာ ။
က်မက မ်က္လံုးမဖြင့္ပဲ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ “နင္အရင္ထ နင္အလွျပင္မွာ အ၀တ္စားလဲမွာ နဲ႕ တစ္နာရီေလာက္ၾကာမွာ။ငါက မ်က္နွာသစ္ အ၀တ္စားလဲဆို ၅မိနစ္နဲ႕ ျပီးတယ္ လို႕ ”
“သူေက်ာင္းသြားအပ္မွာကို လိုက္လဲပို႕ရေသး မထခ်င္ဘူးဆို အတင္းထခိုင္းေနတာပဲတဲ့” နႈတ္က မွန္းမႈတ္သလို ေျပာျပီး ေရႊမီး အိပ္ရာက ထရွာတယ္ ။“ျပီးျပီ အဆင္သင့္ပဲ သြားဖို႕ နင္ထေတာ့”ဆို က်မက “ေနပါဦး ငါးမိနစ္ေလာက္ အိပ္ဦးမယ္ ”ဆိုျပီးေစ်းဆစ္လုိက္ေသးတာ ။ ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ဆို မထခ်င္ပါဘူးေနာ္ ။
က်မ ခရီးထြက္တိုင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ အျမဲ ကားဂိတ္ကို လိုက္ပုိ႕ေပးတတ္ေပမယ့္
ေရႊမီးဆိုတဲ ့သူငယ္ခ်င္းမက် “လက္ျပျပီး ငါက်န္ရစ္ရမွာကို ခံစားလို႕ မရဘူး”ဆိုျပီး သူက တကယ္ တခါမွက်မကို လိုက္မပို႕ဖူးဘူး ။
သူစိတ္ပူ စိတ္မခ်လို႕ ကိုယ္တိုင္ ခရီးလိုက္ပို႕တာမ်ိဳးပဲ ရွိတယ္ ။“ နင္ က သူငယ္ခ်င္းသစ္နဲ႕ ေတြ႕ရင္ ငါတို႕ကို
လြမ္းဖို႕ သတိရမွာ မဟုတ္ပါဘူး ”လို႕လဲ ေျပာတတ္ေသးတာ ။“ငါကပိုေတာင္လြမ္းရမွာ နင္တို႕ထက္ ။နင္တို႕က ငါ့ကို လြမ္းရင္ အတူသြားခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာေလးေတြ နဲ႕အလြမ္းေျဖလို႕ရေသး ။
သူစိမ္းေတြၾကားမွာ နင္တို႕ကို ငါက သတိရရင္သာ နင္တို႕နဲ႕ အတူရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာေဟာင္းေလးေတာင္ အလြမ္းေျပ ၾကည့္လို႕ရတဲ့ အခြင့္ေရး မရွိဘူး လို႕” ေျပာေတာ့ ေရႊမီးက လက္မခံဘူး ။
သေဘာထားျပည့္၀ လြန္းၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္ေလးေတြ နဲ႕ဆံုခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ကံတရားကို က်မေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ။
အရမ္း ခ်စ္ခဲ့ ခင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြနဲ႕ ခဏဆိုျပီး က်မခဲြလာခဲ့တာ ခုဆို နွစ္ေတြေတာင္ ခ်ီေနျပီ ။ခုလို ေဆာင္းေရာက္တိုင္း သူငယ္ခ်င္းေလးေတြနဲ႕ အတူ နွင္းေတြေ၀ေနမယ့္ ရွမ္းျပည္က က်မတို႕ ျမိဳ႕ေလးကို ပိုပို လြမ္းမိတယ္ ။
စစ်အာဏာရှင် ပြုတ်ကျရေး
3 years ago
0 အားေပးစကား:
Post a Comment