ဒီေန႕ တူေလးကို မူႀကိဳပို႕တဲ့ ဒုတိယေန႕။
မနက္မိုးလင္းတည္းက အသစ္၀ယ္ေပးတဲ့ လြယ္အိတ္ေလးနဲ႕ ပိုးဖိနပ္ေလးနဲ႕ဆိုေတာ့
ေက်ာင္းသြားမယ္တေႀကာ္ေႀကာ္ ေအာ္ေနတာပဲ ။
မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ေတာ့လဲ အာျဗဲနဲ႕ငိုတယ္ သြားမတိုက္ခ်င္လို႕ဆိုျပီးေလ …မနက္တိုင္းသူ႕ရဲ႕ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ အသံေပါ့ ။
ေက်ာင္း မွာ သူ႕အေဖနဲ႕ အေမ သြားပို႕ျပီး တိတ္တိတ္ေလး ျပန္ထြက္လာခဲ့တာတဲ့။သူတို႕ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႕ခဏေလးေနျပီး စိတ္မခ်လို႕
က်မက မနက္စာစားျပီးတာနဲ႕ ခဏသြားျပန္ႀကည့္မယ္ ျပင္ဆင္ေနတုန္း ဆရာမက ကေလးဖ်ားေနလို႕ပါတဲ့ ဖုန္းဆက္လာတယ္ ။
ေက်ာင္းမွာ သြားႀကိဳေတာ့ ဆရာမရင္ခြင္ထဲ အိပ္ေပ်ာ္ရာကေနလန္႕နိုးျပီး က်မတို႕ကိုျမင္တာနဲ႕ လွမ္းဖက္ျပီးရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုေတာ့တာပဲ။
အဟုတ္ ကေလးက သူ႕ကို အဲလိုသူစိမ္းေတြႀကားထဲမွာ ထားခဲ့တာကို ေတာ္ေတာ္လန္႕ေနတဲ့ပံုမ်ိဳး။
သူ႕ကိုလာေခၚမယ္ ဆိုတာလဲ အသိမေပးထားေတာ့ သူ႕ဘာသာေတြးေႀကာက္ျပီး ငိုငိုေနေတာ့တာထင္တယ္။
အိမ္မွာေတာင္ အိပ္ေနရင္းေတာင္လန္႕လန္႕ငိုတာမ်ိဳး မ်က္လံုးဖြင့္ျပီး သူ႕အနားမွာ က်မတို႕ရွိေနတာေတြ႕မွမ်က္လံုးေလးစင္းျပီ စိတ္ခ်လက္ခ် ျပန္အိပ္သြားတာမ်ိဳး။
သူ႕ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ေလး တလြယ္လြယ္နဲ႕ အိမ္မွာေနရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသြားမယ္တဲ့ ေျပာေနေရာ ။ကေလးတိုင္းက ဒီလိုပဲလား မသိဘူးေနာ္ ။
တတိယေန႕မွာေတာ့ ေခ်ာင္းေတြ ဆက္ဆိုးေနတာနဲ႕ ေက်ာင္းသြားမပို႕ဘူး ေျပာေတာ့ ျငိမ္ေနတယ္ ။ေကာင္းေကာင္းသက္သာျပီဆိုမွ ေက်ာင္းျပန္ပို႕မယ္ ဆိုျပီး ဒီေန႕ေတာ့ အိမ္မွာပဲ ေက်ာင္းမပို႕ျဖစ္ဘူး ။နက္ျဖန္ေက်ာင္းသြားမလားေမးေတာ့ သြားမယ္တဲ့ ။
ဘယ္လို လာဦးမယ္ မသိဘူး ေနာက္ေန႕ေတြလဲ ။ ဘယ္ခ်ိန္မ်ားမွ တူေလး ေက်ာင္းမွာေနသားက်ျပီး ေပ်ာ္မယ္ မသိဘူး .....
စစ်အာဏာရှင် ပြုတ်ကျရေး
3 years ago
0 အားေပးစကား:
Post a Comment